Εκκλησία: Οπισθοδρομικές αντιλήψεις ή θεμέλιο για μια άριστη κοινωνία ?

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία είναι οπισθοδρομική, εκφράζει “κολλημένες” αντιλήψεις και είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Όμως είναι πράγματι έτσι τα πράγματα ή μήπως η Εκκλησία αποτελεί θεμέλιο για μια άριστη κοινωνία ?

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με απλά και σαφή επιχειρήματα.

Κατ’ αρχήν ας κάνουμε μια εισαγωγή.

Ιδρυτής της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας είναι ο Ιησούς Χριστός. Απλά και μόνο ένα βλέμμα να ρίξουμε στην ιστορία θα αντιληφθούμε αμέσως ότι η εμφάνιση και διάδοση του Χριστιανισμού αποτελεί γεγονός σημαντικότατο και καταπληκτικό το οποίο ζητεί εξήγηση. Είναι δυνατόν ένας χωρικός που ξεκίνησε από αφανή κωμόπολη (τη Ναζαρέτ), ο οποίος σταυρώθηκε από τους συμπολίτες του ως εγκληματίας, να λατρεύεται σήμερα ως Θεός και να αριθμεί στους οπαδούς του τους περισσότερους πολιτισμένους λαούς ? Είναι δυνατόν να επικρατεί μια τέτοια θρησκεία η οποία κηρύχθηκε από αγράμματους και ψαράδες ? Ας φαντασθούμε σήμερα ομάδα αγράμματων ανθρώπων να κηρύττει με πλήρη πτωχεία λόγου ότι ο διδάσκαλός τους, τον οποίο εμείς αγνοούμε πλήρως, καταδικάστηκε από τους συμπολίτες του και αφού πέθανε στη συνέχεια αναστήθηκε νικώντας το θάνατο και αποδεικνύοντας ότι είναι Θεός. Δεν θα τους πετάγαμε γιαούρτια ? Επίσης αυτή η ομάδα δεν είχε ούτε υψηλές κοινωνικές γνωριμίες, ούτε χρήματα, ούτε και χρησιμοποίησε βία για να επιβληθεί. Μάλιστα δέχθηκε φοβερή βία ιδιαίτερα τους 3 πρώτους αιώνες μ.Χ. με αποτέλεσμα να μαρτυρήσουν περίπου 13.000.000 άνθρωποι. Επιπρόσθετα αυτή η θρησκεία, εκτός πολλών άλλων εμποδίων, έρχεται να αντιπαραχθεί και στις θρησκείες των Ελλήνων και των Ρωμαίων οι οποίες ανταποκρίνονταν στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου (Κάποια άλλη στιγμή ίσως αναφερθούμε σε τι κατάσταση βρήκε ο Χριστιανισμός τον τότε κόσμο (επιγραμματικά ανθρωποθυσίες, γυναίκα αντικείμενο και σκεύος ηδονής, φρικιαστικά θεάματα (μονομαχίες κλπ.), δούλοι κλπ.) και που τον οδήγησε.). Πολλοί εκ των θεών ήταν προσωποποιήσεις των ανθρωπίνων παθών (Αφροδίτη, Βάκχος, Διόνυσος κλπ.). Στις εορτές εκείνων των θρησκειών ικανοποιούνταν όλα τα ένστικτα των ανθρώπων και ξαφνικά έρχεται ο Χριστιανισμός και μιλάει για αρετή, πραότητα, αγνότητα, ταπείνωση, αυταπάρνηση, ανεξικακία, αγάπη προς τους εχθρούς κλπ. Ήταν δυνατόν λοιπόν να επικρατήσει μια τέτοια θρησκεία με όλα αυτά τα εμπόδια ? Αν εξετάσουμε τον Μωαμεθανισμό θα δούμε ότι ο Μωάμεθ προσπάθησε 13 χρόνια να προσελκύσει οπαδούς χρησιμοποιώντας το λόγο, αλλά οι κόποι του ήταν μάταιοι. Έτσι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τη βία και κατόπιν αυτής της αλλαγής, η θρησκεία του διαδόθηκε ταχέως. Επιπλέον ο Μωαμεθανισμός χρησιμοποιεί και τα σωματικά ένστικτα, όπως για παράδειγμα προβλέπει την πολυγαμία (μόνο για τους άντρες). Ως προς τις αποδείξεις που χρησιμοποίησε η κάθε θρησκεία θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μωαμεθανισμός δεν επικαλείται θαύματα, ενώ ο Χριστιανισμός στηρίχθηκε σε θαύματα (η γέννηση εκ Παρθένου, η ανάσταση εκ νεκρών, θεραπείες κλπ.). Οι πρώτοι κήρυκες του Χριστιανισμού υπήρξαν και μάρτυρες των θαυμασίων αυτών γεγονότων. Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να πεί ότι ο Μωαμεθανισμός παρουσιάζει παράδειγμα θρησκείας η οποία διαδόθηκε χωρίς να επικαλείται θαύματα, όπως συνέβει και με το Βουδδισμό. Αλλά το γεγονός αυτό δείχνει ότι θρησκεία που βασίζεται σε θαύματα (όπως ο Χριστιανισμός) δεν θα ήταν δυνατόν να επικρατήσει και να διαδοθεί εάν τα θαύματα αυτά δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου αληθινά.

Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπ’ όψιν θα μπορούσαμε να πούμε ότι είτε ο κόσμος εκείνη την εποχή τρελάθηκε (μαζική παράκρουση) και δέχθηκε το Χριστιανισμό και έφτασε στο σημείο να θυσιάζεται για το Χριστό, είτε ότι πράγματι αυτά που αναφέρονται στα Ευαγγέλια είναι αληθινά. Στη δεύτερη περίπτωση αναγνωρίζουμε ότι ο Χριστός είναι Θεός και κατά συνέπεια η διάδοση του Χριστιανισμού ήταν φυσικό αποτέλεσμα της πρόνοιας του Θεού.

Ας αφήσουμε όμως τον τρόπο διάδοσης και ας έρθουμε στην ουσία του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός λέει βλακείες, ιστορίες και παραμύθια για τους γέρους, παλαβομάρες για φευγάτους, ανοησίες μιας άλλης εποχής ? Ή μήπως λέει πράγματα που όλοι θα θέλαμε να ισχύουν και κατά συνέπεια εκφράζουν τις πιο πολιτισμένες και πιο εξελιγμένες κοινωνίες που θα μπορούσαμε να έχουμε ? Μήπως ο Χριστιανισμός δεν είναι αναχρονιστικός αλλά η τελευταία λέξη της μόδας, μίας μόδας που δεν παύει ποτέ να είναι στο προσκήνιο ?

Τι λέει ο Χριστιανισμός στα βασικά του σημεία ?

1) Ου Φονεύσεις: Να μη σκοτώνεις. Το ερώτημα είναι: θέλει κανείς σήμερα να σκοτώνει ο ένας άνθρωπος τον άλλο ? Απάντηση: Νομίζω ελάχιστοι πιστεύουν κάτι τέτοιο.

2) Ου Κλέψεις: Να μην κλέβεις. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει να κλέβουμε και να μας κλέβουν ? Ίδια απάντηση.

3) Ου Ψευδομαρτηρήσεις: Να μη λές ψέμματα. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει να μας κοροϊδεύουν, άλλα να λένε και άλλα να κάνουν, να μην μπορούμε να εμπιστευόμαστε ? Ίδια απάντηση.

4) Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου: Να τιμάς και να αγαπάς τους γονείς σου. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει τα παιδιά μας να μη μας υπολογίζουν, να μας βρίζουν, να μας χτυπούν και να μας εκμεταλλεύονται ? Ίδια απάντηση.

5) Ου μοιχεύσεις: Να μην διαπράττεις μοιχεία. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει ο σύζυγος μας να μας απατάει διατηρώντας σχέση με άλλο πρόσωπο ? Ίδια απάντηση.

Απαγορεύει επίσης και την πορνεία, δηλαδή δεν επιτρέπει να έχει κάποιος σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου (προγαμιαίες σχέσεις). Αυτό το θέμα χωράει μεγάλη συζήτηση και έχουμε αναφερθεί σχετικά σε άλλο άρθρο του blog μας. Πάντως και εδώ δεν κάνει λάθος το Ευαγγέλιο, άσχετα που πολλοί άνθρωποι δεν προσπαθούν να το τηρούν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι γίνεται από πολλούς είναι σωστό και καλό. Για παράδειγμα αρκετοί άνθρωποι καπνίζουν παρά το γεγονός ότι το κάπνισμα έχει πάρα πολλές βλαβερές συνέπειες. Έτσι και η πορνεία έχει πολλές βλαβερές συνέπειες όπως αναφέρουμε σε άλλο άρθρο, οι οποίες συνοδεύουν την απόλαυση που διαρκεί λίγη ώρα.

Φυσικά για όλα τα παραπάνω δεν υποχρεώνει κανέναν ο Χριστιανισμός. Όποιος θέλει τα τηρεί και όποιος θέλει τα ακολουθεί. Ένα κατώτερης ποιότητας κάπως αντίστοιχο παράδειγμα είναι και οι ιατρικές συμβουλές: όποιος θέλει τις τηρεί, εκείνοι όμως που δεν τις τηρούν συνήθως βάζουν τους εαυτούς τους σε μεγάλο κίνδυνο.

Μετά από τα παραπάνω τίθεται το ερώτημα: τελικά ο Χριστιανισμός είναι αναχρονιστικός και εκτός εποχής ? Απάντηση: Δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο τη στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε με τις αρχές του και τη διδασκαλία του. Συμφωνούμε επίσης ότι περιγράφει μια τέλεια κοινωνία που οι περισσότεροι θα θέλαμε. Η τέλεια κοινωνία λοιπόν δεν μπορεί να είναι αναχρονιστική ιδέα αλλά πάντοτε επίκαιρη. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι αυτά που ζητάει ο Χριστιανισμός είναι αδύνατα για τον άνθρωπο και άρα εξωπραγματικά. Κι όμως δεν είναι καθόλου αδύνατα για τον άνθρωπο. Κάθε πράγμα θέλει την προσπάθειά του και εμείς δεν προσπαθούμε αρκετά, παρά μόνο όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες. Για παράδειγμα κάποιος κάνει αυστηρή νηστεία και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια όταν του πει ο γιατρός ότι κινδυνεύει η ζωή του, ενώ μέχρι τότε μπορεί να έτρωγε και να έπινε χωρίς μέτρο. Αν λοιπόν προσπαθήσουμε θα μπορέσουμε σιγά σιγά να εφαρμόσουμε όλη τη διδασκαλία του Χριστιανισμού. Άλλωστε η άφθαρτη ψυχή είναι απείρως σημαντικότερη από το φθαρτό σώμα και αξίζει πολύ περισσότερη προσπάθεια. Σε επόμενο άρθρο στο blog μας, θα αναφέρουμε και την βασική “μεθοδολογία” εφαρμογής της διδασκαλίας του Χριστού (επιγραμματικά μετάνοια, εξομολόγηση, θεία κοινωνία).